น้ำ ลืมอดีต… น้ำลืมความทุกข์ เป็นบทความที่เขียนไว้ดีมาก อยากให้ทุกคนได้อ่าน..
สำหรับหญิงสาวที่ต้องการลืมอดีตที่แสนเจ็บปวด และลำบากใจ ที่ไม่อยากจำ
เรื่องมีอยู่ว่าหญิงสาวคนนี้ เธอมีอดีตที่ไม่อยากจำ มันเล ว ร้ า ยมาก
เธออย ากที่จะลบมัน ออกจากความทรงจำ แต่จะทำยังไง ก็ไม่สามารถลืมเลือนไปได้เลย
มันทำให้ชีวิตของเธอ ร ะ ท ม ทุ กข์อยู่เรื่อยไป
เพราะแม้ปัจจุบัน เธอจะมีชีวิตที่ดีกว่าเมื่อก่อน
แล้วแต่ถ้าวันใดเหตุการณ์ในอดีต มันย้อนไปนึกถึงทีไรเมื่อนั้น ก็ทำให้ต้องปว ดร้ าว
“อดีตที่ผ่านมา มันเสมือนรอยด่างพร้อย
ถ้าสามารถลบอดีตที่แสนขื่ นข มไปได้
ให้เหมือนกับว่า ไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นมัน
คงจะดีมาก และชีวิตคงจะมีความสุขมาก”
ถ้าโลกเรานี้ มีน้ำวิเศษ ดื่ มแล้วลืมอดีตไปได้ เหมือนดั่งในนิทานคงจะดีไม่ใช่น้อย
และตอนนั้นเพื่อนบ้านของหญิงสาว ได้ยินเข้า
เขาจึงได้พูดกับหญิงสาวว่า..
“ฉันเคยได้ยินมาว่า… มีนักพรตปริศนา
ท่านช่วยเหลือผู้ตกทุกข์ได้ทุกเรื่องเลยนะ
ท่านอาจจะมีน้ำลบอดีตเหมือนดังที่เธอพูด
ก็ได้นะ ลองไปให้ท่านนักพรตช่วยเหลือดูนะ”
ดังนั้น หญิงสาวไม่รอช้า เธอจึงรีบตัดสินใจออกเดินทางไปหานักพรคปริศนา
และเมื่อหญิงสาวมาถึงจึงเอ่ย.. “ขอประทาน โ ทษ ท่านนักพรต เฉินกุ๊ย เซียง อยู่หรือไม่ ?”
นักพรต : ข้าเองนี่แหละ… มีเรื่องเดื อ ด เนื้ อร้อนใจอะไรหรือ (ท่านถามด้วยความเมตตา)
หญิงสาว : “คารวะท่าน นักพรต พอดีมีเรื่องทุกข์ใจจากอดีตอันแสน เ ล วร้ า ย ที่ได้พานพบมาพย าย ามลืมเท่าไหร่ ก็ไม่อาจลืมได้เลย”
นักพรต : “แม้จะเป็นอดีตที่เ ล วร้ า ยไปแล้ว แต่มันผ่านมาแล้วเหตุใด จึงยังทำให้ทุกข์ใจได้อีกล่ะ”
หญิงสาว : นั่นเพราะอดีต มันเป็นเหมือนรอยด่ างพร้ อ ย ที่คอยย้ำเตือน ให้นึกถึงแต่ เหตุการณ์เก่าๆ
และแม้ปัจจุบัน ชีวิตจะดีขึ้นเพียงใดแต่พอนึกได้ว่าเคยมีอดีต ที่ เ ล วร้ า ยก็ทำให้ข้าน้อยไม่มีความสุขกับปัจจุบันเลย
และหลังจากนั้นหญิงสาวคนนี้ก็คุ ก เ ข่ าลง เอ่ยต่อไปว่า…”ข้าทุกข์เหลือเกิน ท่านพอจะมีทางช่วยเหลือได้หรือไม่”
นักพรต : แม่นางเอ๋ย..โปรดยืนขึ้นแล้วเชิญตามข้ามาทางนี้ เฉินกุ้ย เซียง ให้หญิงสาวไปที่โต๊ะ
จากนั้นได้นำกาน้ำกับถ้วยใบนึงออกมา และในถ้วยก็มีน้ำอยู่ค่อนถ้วย
“แม่นางเอ๋ย เจ้าจงดื่มน้ำในถ้วยนี้สิ..”
หญิงสาว : “นี่เป็น น้ำลืมอดีต หรือไม่ ? ”
นักพรต : “จะเรียกเช่นนั้น มันก็ย่อมได้”
หญิงสาว : ก็หยิบถ้วยน้ำมาดื่ม ด้วยความดีใจแต่พอน้ำในถ้วยสัมผัส กับปากของหญิงสาวก็เป็นต้องรีบวางลงกับโต๊ะทันที
เพราะ “น้ำ” นั้น มีรสชาติมันเค็มมาก หญิงสาวถาม ท่านเอาน้ำอะไรให้ข้าดื่ ม เหตุใดมันจึงมีรสชาติเค็มเช่นนี้..
นักพรต : เราต้องขอโทษด้วย อย่างนั้นก็จงเติมน้ำเปล่าลงไปอีกสักหน่อยนะ เพราะเผื่อรสชาติ มันจะดีขึ้น
แม่นางดื่ มดูอีกทีว่ารสชาติดีขึ้นหรือไม่..
หญิงสาว : “ดีขึ้นมากแล้วค่ะ พอกินได้ แต่มันก็ยังมีรสเค็ มอยู่”
นักพรต : เอ่ยขึ้น ถ้าหากเป็นเช่นนั้น ข้าจะเติมน้ำเปล่า ลงไปในถ้วยเพิ่มให้อีกนะ
หญิงสาว : มันจืดแทบไม่หลงเหลือความเค็มแล้ว
และทันใดนั้นหญิงสาวก็เข้าใจ นักพรต
อดีตที่แสนเล ว ร้ า ย มันก็เปรียบเหมือนดั่ง เกลือในน้ำนั่นแหละ ที่มันมีรสเค็ม ทำให้ดื่ มกินได้ย าก
แต่ถ้าเราหมั่นเติม สิ่งดีๆ เข้าไปมันก็เหมือนเราเติมน้ำเปล่าเข้าไป นั่นแหละ มันย่อมทำให้น้ำที่มีรสเค็มค่อยๆ จางลงไปได้ จนกลายเป็นน้ำ ที่เราสามารถดื่มกินได้เรื่อยๆ
แค่แม่นางหมั่นเติมสิ่งดีๆ ให้กับชีวิตไม่เติมสิ่งร้ า ยๆ ให้ตัวเองเท่านี้ ก็จะทำให้อดีตที่แสนเล ว ร้า ย จางหายไปเอง
แม้ว่ามันจะยังอยู่ก็ตามแต่ก็ไม่สามารถสร้างความทุ กข์ใจให้เราได้ เพราะ มันเจือจางไปแล้วนั่นเอง..
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น