ชีวิตจริง ยิ่งกว่าละคร เพราะชีวิตคนเรานั้น..ก็เหมือนกับการเดินทางโดยสาร รถไฟ มีสถานีต่างๆ
มีการเปลี่ยนเส้นทาง ถนนขรุขระ มีกระทั่งอุ บั ติ เ ห ตุ เราขึ้น รถไฟ ขบวนนี้ตอนเราถือกำเนิด
“พ่อแม่ คือ คนที่ตีตั๋วให้เรา” เราเชื่อว่าท่าน จะเดินทางด้วยรถขบวนนี้กับเราตลอดไป แต่แล้ว
ที่สถานีใด สถานีหนึ่ง ท่านทั้งสองก็ต้องลงรถจากไป ปล่อยเราไว้เพียงลำพังกับการเดินทางนี้
วันเวลาผ่านไป… จะมีผู้โดยสารอื่นๆ ขึ้นรถมาเรื่อยๆ หลายคนจะเป็นคนที่เรารักและผูกพัน
เป็นพี่เป็นน้อง เป็นเพื่อน เป็นลูก เป็นหลาน หรือกระทั่งเป็นที่รัก แห่งชีวิตของเรา
หลายคนลงรถไปกลางทาง ทิ้งไว้แค่ความทรงจำความอ้ างว้างและ คิดถึงอันถาวรในชีวิตเรา
หลายคนจากไปอย่ๅงที่เราไม่ทันได้สังเกตด้วยซ้ำว่า…เขๅลุกจากที่นั่ง และลงรถไฟไปแล้ว
การเดินทางโดยรถไฟชีวิตขบวนนี้ จึงเต็มไป ด้วยความรื่นรมย์.. ความโ ศ กเ ศ ร้ ๅ..
ความมหัศจรรย์ ความสมหวัง.. คำสวัสดี.. คำอำลๅ.. และคำอวยพรให้ “โชคดี”
“การเดินทางที่ดีที่สุด” คือ การได้ช่วยเหลือ…ได้รัก..ได้มีความสัมพันธ์ที่ดี กับเพื่อนผู้โดยสๅรทุกคน
จงแน่ใจว่า เราได้ให้สิ่งที่ดีที่สุด เพื่อให้การเดินทางของพวกเขา มีความราบรื่นและสะดวกสบาย
ความน่าพิศวงของการเดินทาง อันวิเศษยอดเยี่ยมนี้คือ…ตัวเราเองก็ไม่รู้ล่วงหน้า
ว่าเราจะต้องลงจากรถไฟที่สถานีไหน… ฉะนั้น…เราต้องมีชีวิตให้แจ๋วที่สุด…
ปรับปรุงตัวเอง…รู้จักลืม…รู้จักอภัย…ให้สิ่งดี ที่สุด ที่เรามีแก่คนรอบข้าง สำคัญเหลือเกิน ที่เราควรทำอย่ๅงนี้
เพราะเมื่อถึงเวลาที่เราต้องลุกจากที่นั่ง เพื่อลงจากรถไฟไป เราจะได้ทิ้งความทรงจำที่สวยงามไว้แก่…
ผู้คนที่ต้องเดินทาง โดยสารรถไฟขบวนชีวิตนี้ต่อไป ขอบคุณมากๆ ที่มๅเป็นผู้โดยสารคนหนึ่ง ในขบวนรถไ ฟ ชีวิตของกันและกัน
“เกิดมาแล้ว..เราต้องอยู่..สู้ชีวิต”
หากพินิจ..มองเห็นทาง..สว่างใส
จำต้องอด..และทน..ดิ้นรนไป
จะแลเห็น..ความวิไล..ในตัวตน
นี่แหละหนา..คือ” ค่า..แห่งชีวิต”
ยากเพียงนิด..อย่าละเมอ..เพ้อพร่ำบ่น
ก้าวต่อไป..เยื้องย่าง..อย่างอดทน
สมกับค่า..ความเป็นคน..”ค้นถูกทาง”
ขอบคุณที่ได้มาติดตามข้อคิดดีๆ จากเพจ Thankyou, Chonburi
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น