“ใช้ชีวิตแบบ คนจน แล้วคุณจะไม่มีวันจน” เป็นคำพูดที่คนสมัยก่อนมักใช้สอนลูกหลาน
คนสมัยก่อนจะประหยัด อาจจะเพราะ เคยเป็น คนจน และเคยผ่านความลำบากมาก่อน แต่ที่จริง!
ก็ไม่น่าจะแบ่งว่าเป็นคนสมัยก่อนหรือสมัยนี้ เพราะเป็นเรื่องของปัจเจกบุคคลมากกว่า
ผู้เขียนเชื่อว่า..คนยุคใหม่เอง ก็มีไม่น้อย ที่รู้จักใช้เงิน แบ่งเงินเก็บออมไม่จำเป็นว่า..
มีมากต้องใช้มากเพียงแต่ด้วยความที่โลกเราอยู่ในยุคของทุนนิยมที่เน้นเรื่องของการบริโภคนิยมเป็นที่ตั้ง
ผู้คนเชื่อว่าความสุขจะเกิดขึ้น ได้จากการใช้เงินไม่ว่าจะเป็นเรื่องกินหรือเที่ยวก็เลยจัดกันเต็ม
ไม่มีแล้วสำหรับคำว่าลำบากก่อนสบายทีหลัง เพราะต้องการสบาย ตั้งแต่วันนี้เลย ผู้คนในยุคนี้
มีแนวโน้มที่จะใช้จ่ายเงิน เพื่อ ซื้ อ ค ว า ม สุ ข มากกว่าคนในอดีต
นี่เป็นความจริง ที่ทุกคนรู้ดี เพียงแต่บางครั้ง เราต้องเหมือนหยุดคิด หรือ มีเบรกตัวเองไว้บ้าง
การไป อ่ า น เจอประโยคที่เป็นข้อคิด หรือคติทำให้เราหยุดหันมาทบทวนพฤติกร ร มของตัวเอง
ว่ามีอะไรที่มากหรือน้อยเกินไป แล้วก็ปรับเปลี่ยนเพื่อให้เกิดความสมดุลมากขึ้น
เหมือนอย่างที่ชาวพุทธ ยึดเรื่องการเดินทางสายกลางน่าจะเป็นความสุขที่แท้จริง มากกว่า
“บางคนที่ยังเรียกตัวเองว่า ไม่มี หรือ จน อาจจะเถียงว่า..”
ไม่ต้องใช้ชีวิตแบบจนก็ถูกบั ง คั บ ให้ต้องมีชีวิตแบบจน ๆ อยู่แล้วล่ะ
ถ้าความคิดเริ่มต้นของคุณเป็นแบบนี้ แสดงว่าคุณไม่รู้ถึงความหมายเบื้องลึกเบื้องหลัง ของข้อความนี้
นำไปคิด และประยุกต์ใช้ให้เหมาะสม กับชีวิตมีบางคนบอกว่าเห็นคนเก็บขยะ
เขา กิ น อ า ห า ร ถูก ๆ ใส่เสื้อผ้าเก่า ๆ เขาก็ยังคงจนอยู่ ส่วนเจ้าของร้านทอง กิ น อ า ห า ร
ในภัตตาคาร ใส่เสื้อผ้าหรูราคาแพง ก็เห็นเขาก็ยังรวยอยู่ถ้าคุณคิดแบบนี้ก็แสดงว่า
ข้อความนี้ คงไม่มีประโยชน์อะไร ที่คุณจะเอาไปคิดต่อได้ชีวิตคนเราจะแตกต่างกันก็อยู่ที่ ทั ศ น ค ติ
ในการมองชีวิต ที่แตกต่างนี้แหล่ะค่ะ การเปิดกว้างยอมรับฟังความคิดเห็นของผู้อื่น
มี ทั ศ น ค ติ ใ น เ ชิ ง บ ว ก เท่านั้น ที่จะทำให้เราก้าวข้ามกำแพงที่มีอยู่ในใจของตัวเราเองได้
“ใช้ชีวิตแบบจน แล้วคุณจะไม่มีวันจน”
การใช้ชีวิตแบบคนจนไม่ได้หมายถึง ให้เราต้องไปตกระกำลำบาก กิน อ า ห า ร ราคาถูก
ใส่เสื้อผ้าเก่า ๆ ขาด ๆ แต่หมายถึง เราต้องรู้จักเลือกกิน เลือกใช้ ไม่ฟุ่มเฟือย
ไม่กินทิ้งกินขว้าง หรือมีข้าวของมากมายเกินความจำเป็น ยกตัวอย่างง่าย ๆ
เด็กที่จนเขาไม่มีสิทธิ์เลือกอยู่แล้ว จาน อ า ห า ร ที่วางตรงหน้าก็คือ สิ่งที่เขาต้องทาน
แต่เด็กสมัยใหม่บางคน สั่ ง อ า ห า ร มาทานไม่หมด ถึงเวลาก็จะอ้อนสั่งอย่างอื่นใหม่
หากอยากสอนลูก ด้วยวิธีที่ถูกต้องก็คือ ต้องทานให้หมดเท่านั้นถึงจะสั่งใหม่ได้
เราต้องรับผิดชอบกับ อ า ห า ร ที่เราสั่งมา เด็กยุคใหม่หลายคนที่นั่งกินข้าว ร้ า น อ า ห า ร ตามสั่ง
ไม่ได้มีเยอะมากค่ะ เสื้อผ้าเครื่องแต่งกาย ก็เหมือนกัน มีเท่าที่จำเป็นก็พอ
แต่บางคน กลับมีรองเท้าตั้งหลายสิบคู่ในคราวเดียวกัน มันดูจะเยอะเกินไป
การอยู่ในสังคม บางครั้งเราก็จำเป็นต้องเห็นเพื่อนร่วมงาน คือ คนร่วมสังคมที่มีฐานะแตกต่างกัน
เขาใช้ ข อ ง แ บ ร น ด์ เ น ม ราคาแพง เราไม่จำเป็นต้องไขว่คว้าหาของเหล่านี้
มาเป็นเจ้าของให้ลำบากเลือกที่จะเป็นและใช้ชีวิในแบบของตัวเองที่เหมาะสม กับ ฐานะ
และรายได้ของเรา ไม่สร้างหนี้แล้วเราก็จะไม่มีวันจนจริง ๆ ค่ะ ถึงเราจะไม่ได้มีมากเท่าคนอื่น
แต่มั่นใจได้เลยว่า เราจะไม่จนแน่ ๆ การใช้ชีวิตแบบพอเพียง หรือ ในความหมายแบบจน ๆ นี่แหละ
ที่จะบ่มเพาะกลายเป็นนิสัย ที่ติดตัวของเราไป เราจะไม่รู้สึกว่า ขาดอะไร แต่เมื่อไหร่ที่เราได้อะไรมาเพิ่ม
มันจะเป็นความรู้สึกที่ดีมาก ๆ ตรงกันข้าม ถ้าเราใช้ชีวิตเกิน ๆอยู่ตลอดถึงเวลาที่เราต้องขาด
มันจะเป็นความรู้สึกที่ดีได้อย่างไร เปรียบเทียบง่าย ๆ ถ้าเรา กิ น อ า ห า ร ในห้างทุกมื้อ
กับเลือกกิน 2-3 มื้อต่อสัปดาห์ มื้อไหนที่จะสร้างความสุขและความประทับใจให้เราได้มากกว่ากัน
แถมเงินยังเหลือติดกระเป๋ามากกว่าอีกด้วย ไม่จนกรอบก่อนสิ้นเดือนแน่ ถ้าวางแผนให้ดี ๆ นี่เป็นตัวอย่างง่าย ๆ
“ใครไม่เคยจนมาก่อน ก็คงยากที่จะรู้ว่าความจนมันน่ากลัวขนาดไหน”
และนี่เอง ที่เป็นที่มาของสิ่งที่รุ่น พ่อ แม่ ปู่ ย่ า ต า ย า ย เรา พ ย า ย า ม สอนอยู่เสมอแม้ว่า
ปัจจุบันหลายคนจะต่อสู้จนกลายมาเป็นคนร่ำรวยได้แล้วก็ตาม ให้ลูกหลานรู้จักประหยัด
ไม่ฟุ่มเฟือยเป็นพื้นฐานไว้ก่อน จากนั้นที่สำคัญ คือ ต้องรู้จักคิด เพื่อต่อยอดสร้างความก้าวหน้าขึ้นไปให้ได้
ถ้าเรารู้จักใช้ชีวิตแบบ “คนจน” ในความหมายที่ว่า.. คือให้ใช้จ่ายน้อยกว่าที่หามาได้ “แบบนี้ไม่มีวันจน”
แน่ ๆ แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่ใช้เงินมากเกินกว่าที่หามาได้ เรียกว่าใช้เงินแบบคนรวยทั้งที่ไม่ใช่คนรวย
คุณก็จะ “อยู่แบบจน ๆ” แบบนี้และไม่มีวันเป็นคนรวยกับเขาได้ แม้ว่าเราจะเป็นคนยุคใหม่
ที่หันไปทางไหน ก็มีแต่เรื่องของบริโภคนิยม แต่อย่างไรก็ขอให้มีสติ รู้เท่าทันโลกที่หมุนเวียนเปลี่ยนไป
รู้ว่าตัวเราเองกำลังทำอะไรอยู่ รู้ว่าเราอยู่ในฐานะไหน รู้ว่าการใช้จ่ายของเรามากหรือน้อยเกินจำเป็น
ให้สิ่งนี้เป็นพื้นฐาน ที่ติดตัวเราไปไม่ว่าจะที่ไหน ๆ ในทุก ๆ วัน เชื่อสิคะ! ว่าคุณจะไม่มีวันจนค่ะ
ขอขอบคุณ m o n e y h u b
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น