(เรื่องนี้สอนอะไรได้ดีมาก) หลานเอ๊ย!! จงจำไว้นะว่า ไม่มี อาชีพ ที่สุจริตใด ต่ำต้อย อย่าเที่ยวไปดูถูก อาชีพ คนอื่น
เรื่องมีอยู่ว่า…เด็กหนุ่มคนหนึ่ง เป็นชาวสงขลา เรียนเก่งมาก ได้ทุนไปเรียนอเมริกาตั้งแต่เด็กจนจบด็อกเตอร์ เลยเชียวล่ะ จึงกลับมาเยี่ยมบ้าน
บ้านของเด็กหนุ่มอยู่อีกฟากหนึ่งของทะเลสาบสงขลา ต้องนั่งเรือแจวข้ามไป ใช้เวลาแจวประมาณหนึ่งชั่วโมง
เด็กหนุ่มจึงถามคนแจวเรือว่า…เรือที่ติดเครื่องยนต์ไม่มีเหรอลุง ?
คนแจวเรือจึงตอบ… ไม่มีหรอกหลาน ที่นี่มันบ้านนอก มันห่างไกลความเจริญ มีแต่เรือแจว
โอ้..ล้าสมัยมากเลยนะลุงโบราณมาก
ที่อื่นเขาใช้เรือยนต์กันหมดแล้วลุง ลุงยังมานั่งแจวเรืออยู่อีก ไปส่งผมฝั่งโน้นเอาเท่าไรลุง ?
80 บาท หลานเอ๊ย ย!!
โอเค..ไปเลยลุง..
ในขณะที่ลุงแจวเรือ หนุ่มนักเรียนนอก ก็เล่าเรื่องความทันสมัย ความก้าวหน้า
ความศิวิไลซ์ ของอเมริกา ให้ลุงแจวเรือฟัง เมืองไทยเมื่อเทียบกับอเมริกาแล้ว
ล้าสมัยมาก ไม่รู้คนไทยอยู่กันได้ยังไง ? ทำไมไม่พัฒนา
ทำไมไม่ทำตามเขาให้ทันสักที ?
ลุง..ลุงใช้คอมพิวเตอร์ ใช้อินเตอร์เน็ตเป็นไหม ?
ลุงไม่รู้หรอก..ใช้ไม่เป็นหลาน
โอ้โฮ! ลุงไม่รู้เรื่องนี้น่ะ ชีวิตลุงหายไปแล้ว 25% แล้วลุงรู้ไหมว่าเศรษฐกิจของโลกตอนนี้เป็นยังไง ?
ลุงไม่รู้หรอก!!
ลุงไม่รู้เรื่องนี้นะ ชีวิตของลุงหายไป 50% ลุง..ลุงรู้เรื่องนโยบายการค้าโลกไหม?
แล้วรู้จักดาวเทียมไหม ?
ลุงไม่รู้หรอกหลานเอ๊ย!! ชีวิต ของลุง รู้อยู่อย่างเดียวว่า จะทำยังไงถึงจะแจวเรือให้ถึงฝั่งโน้น
ถ้าลุงไม่รู้เรื่องนี้ ชีวิตลุงหายไปแล้ว 75% แล้วนะ พอดีช่วงนั้นเกิดลมพายุพัด มาอย่างแรง
คลื่นลูกใหญ่มาก ท้องฟ้ามืดครึ้ม อากาศแปรปวน ฝนใหญ่กำลังจะตกลงมา
นี่..พ่อหนุ่ม เรียนหนังสือมาเยอะ จบด็อกเตอร์จากต่างประเทศ
ลุงอยากถามอะไรสักหน่อยได้ไหม ?
ได้..ผมรู้ทุกเรื่อง จะถามอะไรหรือลุง ?
เอ็งว่ายน้ำเป็นไหม ?
ไม่เป็นครับ!
งั้นชีวิตของเอ็งกำลังจะหายไป 100% แล้วพ่อหนุ่ม
ฮ่ๅ า อ่ า นแล้วนั่งยิ้มคนเดียว เพราะเรื่องนี้สอนให้คิดอะไรได้มากมาย
“ทุกอาชีพที่สุจริตเป็นอาชีพที่มีเกียรติ
จะเป็นคนรวยหรือเป็นคนจนทุกคน
มีเกียรติ มีศักดิ์ศรี และคุณค่า…
ในความเป็นมนุษย์เท่าเทียมกัน
อย่าดูถูกเบียดเบียนซึ่งกันและกัน
ต้องให้เกียรติเคารพอาชีพคนอื่น “
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น