เพราะเราคือผู้ให้ชีวิต เราไม่ใช่เจ้าของชีวิตลูก
ขอแค่ให้เค้าเป็นในสิ่งที่เค้า “ตั้งใจจะเป็น”
เรามีหน้าที่เพียงเฝ้ามอง สนั บสนุ น ชี้แนะ บอกทาง..
1. ดุ..ฝึกสั่งสอน ลูกของเราด้วยเมตตา ในวันนี้ดีกว่า ปล่อยให้โตไป แล้วถูก “สังคมสั่งสอน”
2. อย่ากดดันให้ลูกต้องเรียนเก่ง.. “เรียนดี” เพียงสอนให้ลูกเรียนรู้ อยู่ได้ด้วยตัวเอง
นี่แหละ เป็นมรดกชีวิตที่เราควรมอบให้ลูกๆ
3. จงฝึกสั่งสอนลูก ด้วยความเมตตา
สอนในวันนี้ มันดีกว่าปล่อยให้โตไปแบบที่ลูกไม่รู้ และถูกสังคมสอนเขาเอง
4. ไม่ต้องหวังว่าให้เขาเป็นอย่างนั้นอย่างนี้
อย่ าเอาความหวังมาไว้บนไหล่ลูก อย่ าสร้างภาระให้เขาเพราะความหวังเดียวที่ควรมีต่อลูก
คือ ให้เขาดำรงชีพได้อย่างเป็นสุข ให้อยู่ได้ในวันที่ไม่มีพ่อแม่ประคอง
5. การเลือกทน เพียงเพื่อครอบครัวสมบูรณ์
มันไม่ใช่แค่อยู่กันพร้อมหน้ากัน หากอยู่แล้วไม่นำพามันก็ไม่รู้หน้าที่ มีไปก็ ป่ ว ย การเปล่าๆ
6. จงสอนเรื่องความกตัญญู
นั่นเพราะเรา ต้องทำให้ลูกดูอีกอย่างคือ ไม่ใช่มาลำเลิกตอนโตว่าให้ลูกกตัญญู
7. ลูกชายนั้นเป็น เ พ ศ ทางเลือก
มันก็ไม่ใช่เรื่องต้องทุกข์อะไร เพราะตราบเท่าที่ลูกมีความสุข ไม่ทุกข์เป็นคนดีมีสำนึกที่ดี
มีชีวิตคุณภาพ เท่านี้ก็นับว่าประเสริฐกว่าเรื่อง เ พ ศ สภาพใดๆ แล้ว
8. การที่ลูกสาวไม่แต่งงาน มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก หรือน่าอายอะไรเลย
ถ้าลูกมีชีวิตที่สมบูรณ์เองได้พึ่งตัวเองเป็น ส่วนผู้ชายนั้นก็แค่องค์ประกอบ
9. สอนลูกสาวว่า.. ไม่ต้องแข่ง เพื่อที่จะให้เท่ากับผู้ชายและอีกอย่าง คือ
สอนลูกชายว่าอย่าไปเอาเปรียบผู้หญิงเพราะโลกทุกวันนี้ทุก เ พ ศควร ให้เกียรติเพื่อนมนุษย์เท่าๆ กัน
10. ลูกเราไม่ต้องสวยหล่อ เก่งกว่าลูกใคร
แต่หัวใจลูกรักเราไม่น้อยกว่า ลูกบ้านไหนเท่านี้ก็ภูมิใจได้แล้ว
ขอบคุณ : c h a y e n d
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น